Μετά από μια διαδρομή περίπου μιας ώρας, που πέρασε ευχάριστα με μουσική, τραγούδια, ανέκδοτα και αινίγματα, φτάσαμε στον πρώτο μας προορισμό, τον αρχαιολογικό χώρο του Αμφιαράειου.

Ο Δίας όμως, που τον αγαπούσε ιδιαίτερα, λίγα δευτερόλεπτα πριν τον σκοτώσει ο αντίπαλός του, έσκισε τη γη με τον κεραυνό του και δέχτηκε τον Αμφιάραο άτρωτο μαζί με το τέθριππο άρμα του και τον ηνίοχό του, κάνοντάς τους ανθρώπους να τον λατρέψουν ως χθόνιο θεό, θαυματουργό και μάντη που θεραπεύει σώμα και ψυχή.
Αρχικά λατρεύτηκε στη Θήβα όπου και έγινε το θαύμα, αλλά το πιο σημαντικό ιερό του ιδρύθηκε τον 5ο π.Χ αιώνα στον Ωρωπό, μια από τις πιο παλιές πόλεις της Ελλάδας. Εκεί έρχονταν άνθρωποι από όλη την Ελλάδα με σκοπό να κοιμηθούν στον ιερό χώρο και είτε να λάβουν συμβουλή για όποιο πρόβλημα αντιμετώπιζαν κατά τη διάρκεια του ύπνου τους, είτε οι ιερείς την επόμενη μέρα να ερμηνεύσουν τα όνειρα που θα έβλεπαν.

Για λόγους ασφαλείας, δεν περάσαμε στην άλλη όχθη της χαράδρας, που υπάρχει η αρχαία υδραυλική κλεψύδρα και τα διάσπαρτα λείψανα της συνοικίας (καταστήματα, ξενοδοχεία, εστιατόρια) που είχε αναπτυχθεί εκεί για να εξυπηρετήσει τους επισκέπτες, αλλά αυτό ευχόμαστε να αποτελέσει κίνητρο για να επισκεφθούμε ξανά τον όμορφο αυτόν χώρο.
Όποιος θέλει περισσότερες πληροφορίες και φωτογραφίες για τον Αμφιάραο και το Αμφιαράειο μπορεί να επισκεφθεί τους παρακάτω συνδέσμους:
Αμφιάρειο ή Αμφιαράειο στον Ορωπό
και
Αμφιάρειο Ωρωπού: κοντά και ξεχωριστά

Φτάνοντας κατά τις 11 π.μ. το προσωπικό της κατασκήνωσης μας υποδέχτηκε και καθοδήγησε τους μεγάλους στον χώρο εστίασης, ενώ ξενάγησε τους μικρούς στον χώρο των εγκαταστάσεων της κατασκήνωσης.
Τα μικρότερα παιδιά ανέλαβε να τα απασχολήσει ειδικά εκπαιδευμένο προσωπικό, με κυκλικές δραστηριότητες, αλλά απ΄ ότι φάνηκε μετά από λίγη ώρα, τα πιτσιρίκια αυτομόλησαν δηλώνοντας αυτεξούσια και αυτόνομα, διατρανώνοντας την αποφασιστικότητά τους για αντίσταση στο κατευθυνόμενο παιχνίδι και πίστη στο ελεύθερο παιχνίδι, σύμφωνα με τους δικούς τους κανόνες και επιθυμίες.

Έτσι λοιπόν, μικρά μεγάλα ξεχύθηκαν στους διάφορους χώρους της κατασκήνωσης με τις παρέες τους και για 5-6 ώρες μέχρι την αναχώρησή μας, ευχαριστήθηκαν παιχνίδι, τρέξιμο, ελευθερία, αναλόγως των ενδιαφερόντων τους.

Η ώρα της επιστροφής μας βρήκε "χορτάτους" και από τα καλούδια που η κάθε οικογένεια είχε ετοιμάσει για την εκδρομή και μοιραζόταν με τις υπόλοιπες οικογένειες συμμαθητών και φίλων και από διασκέδαση.
Το μόνο που κάπως μας έλειψε στην κατασκήνωση απ' ό,τι φάνηκε, ήταν η μουσική και ο χορός. Οπότε στην επιστροφή φροντίσαμε να αναπληρώσουμε το κενό, χορεύοντας, τραγουδώντας και μην αφήνοντας κανέναν "ήσυχο" που είχε την "ατυχία" να επιβιβαστεί σε κάποιο από τα δύο μεγάλα πούλμαν... να ησυχάσει! Ειδικά στο ένα πούλμαν ο χορός και το τσιφτετέλι πήρε κι έδωσε, έστω και χωρίς ξηρούς καρπούς και ουίσκι, ενώ στο δεύτερο πούλμαν αρκεστήκαμε στο ελαφρολαϊκό πρόγραμμα τραγουδώντας τα ρεφρέν με την "Παπασταύρου να κάνει νούμερα". Στο τρίτο πούλμαν όμως που είχαμε και τους εκπαιδευτικούς μαζί μας, είπαμε να μη δώσουμε δικαιώματα για κακή διαγωγή και έτσι... το ρίξαμε στον ύπνο! :)

Περάσαμε και φέτος καλά και ευχόμαστε "Και του χρόνου ακόμα καλύτερα"!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου