"ΨΩΜΙ - ΠΑΙΔΕΙΑ - ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ" βροντοφώναξαν τα πρωτάκια μας επικαιροποιώντας 41 χρόνια μετά το αίτημα των τότε φοιτητών![...Εκείνη τη βραδιά... πιασμένα χέρι χέρι τα παιδιά... πίσω απ' τη σιδεριά... φωνάζουν δυνατά... Με σφαίρες δεν πεθαίνει η λευτεριά!...] απήγγειλαν, τραγούδησαν και δραματοποίησαν.
Τα παιδιά του σχολείου μας, με την καθοδήγηση των άξιων εκπαιδευτικών τους, τίμησαν την επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου με αφήγηση του χρονικού των γεγονότων της εποχής, με δραματοποίησή τους, με απαγγελίες ποιημάτων και με τραγούδια.
Με το πάθος και τη ζωντάνια που πάντοτε διακρίνει τους νέους, ξύπνησαν τις μνήμες από τις σκοτεινές εκείνες μέρες της νεώτερης Ιστορίας μας στους μεγαλύτερους σε ηλικία, και με την ευαισθησία των ερμηνειών τους και τα νιάτα τους συγκίνησαν όλους τους παρευρισκόμενους.
Η λέξη "ελευθερία" γράφτηκε και πάλι στην ιστορία του "δρόμου", γαρύφαλλα τίμησαν τους νεκρούς, "12 παιδιά" κάναν την αγάπη πιο βαθιά , "ο λεβέντης" ροβόλησε και όλοι μας σα να αισθανθήκαμε πως σηκωθήκαμε λίγο ψηλότερα όπως λέει ο ποιητής.
Όμως είναι φανερό πως παρότι "ο ήλιος είναι βέβαιος για τον κόσμο όταν σφίγγουν το χέρι", "για να γυρίσει... θέλει δουλειά πολλή"!
Το Πολυτεχνείο ζει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου